بازسازی سینه چیست؟

بازسازی سینه بعد از سرطان، یکی از اقدامات مهم و روحیه‌بخش پس از تجربه‌ این جراحی و به‌عنوان یک راهکار برای بازگرداندن اعتماد‌به ‎نفس و زیبایی طبیعی به بیماران است. در این مقاله، به مطالعه‌ی روش‌ها و فرایندهای بازسازی سینه خواهیم پرداخت تا در آغاز این دوره‌ جدید از زندگی‌تان با آگاهی گام بردارید.

منظور از بازسازی سینه یا ترمیم سینه چیست؟

ترمیم سینه یا بازسازی سینه بعد از سرطان (Reconstruction Breast)، عمل جراحی است که بعد‌از برداشتن پستان به دلیل سرطان سینه (عمل ماستکتومی یا لامپکتومی) یا مشکلات دیگر، صورت می‌گیرد. هدف اصلی این جراحی، بازیابی شکل و ظاهر طبیعی سینه است که پس از تخلیه سینه یا برداشتن بخشی از بافت آن انجام می‌شود. این عمل می‌تواند با استفاده از روش‌های مختلف ازجمله استفاده از پروتزها یا تکنیک‌های بافتی انجام شود.

دلایل انجام عمل بازسازی سینه بعد از سرطان

بعد‌از درمان سرطان پستان، انجام عمل بازسازی پستان می‌تواند به دلایل زیر صورت گیرد:

• بازگرداندن اعتماد به نفس و احساس زیبایی به بیمار
• اصلاح ناهنجاری‌های ظاهری پس از عمل جراحی برداشتن پستان
• بهبود کیفیت زندگی و رضایت روانی فرد
• انطباق با ظاهر طبیعی سینه و حفظ اندازه و شکل طبیعی سینه از روی لباس
• رفع عوارض جسمانی مانند درد‌و‌ناراحتی یا مشکلات در حرکت و فعالیت‌های روزمره (به‌دلیل کاهش تراکم بافت برداشته‌شده)

انواع روش بازسازی سینه

چهار روش برای بازسازی سینه وجود دارد:

1. استفاده از پروتز سینه
2. استفاده از پروتز سینه همراه‌با بافت‌های بدن بیمار
3. استفاده از بافت‌های بدن بیمار به تنهایی
4. تزریق چربی

بازسازی سینه با پروتز

بازسازی سینه با استفاده از پروتز، روشی برای جبران کمبود بافت طبیعی سینه است. این روش برای افرادی استفاده می‌شود که نمی‌توانند از بافت طبیعی بدن خود استفاده کنند یا نمی‌خواهند جراحی‌ بافت‌برداری و اثر بخیه، در محل دیگری از بدن خود داشته باشند. استفاده از روش پروتز سینه در بیمارانی که پرتودرمانی بر روی قفسه سینه داشته‌اند نیز مناسب نیست، زیرا پوست خاصیت ارتجاعی خود را در این قسمت از‌دست‌داده‌است. در روش بازسازی تاخیری، ابتدا از بسط‌دهنده بافت استفاده می‌شود تا بافت سینه به اندازه کافی کش بیاید و برای جراحی آماده شود و سپس پروتز دائمی کار گذاشته می‌شود. پستان بازسازی شده با روش پروتز، افتادگی سینه طبیعی را نخواهد داشت و با خوابیدن، سینه به سمت خارج نمی‌افتد. در موارد بازسازی تاخیری، برای جبران کمبود پوست، از تزریق چربی یا تلفیق پیوند با پروتز استفاده می‌شود.

بازسازی سینه با پروتز و استفاده از بافت‌های بدن بیمار

ممکن است استفاده‌از پروتز به‌تنهایی برای ایجاد حجم در سینه‌ها کافی نباشد، به‌خصوص اگر قفسه سینه پوست کافی برای پوشش نداشته باشد یا در آن محدوده پرتودرمانی انجام شده باشد. در‌این‌مواقع، از بافت‌های سالم سایر نقاط بدن برای جایگزینی و پوشش استفاده می‌شود. این بافت معمولاً شامل لایه‌هایی از پوست و عضلات قسمت پشت قفسه سینه است. در این عملیات عضله همراه‌با عروق متصل به آن به جلو منتقل می‌شوند تا فضای خالی ایجاد‌شده پس‌از برداشتن سینه را پر کند. سپس پروتز سینه زیر این عضله قرار می‌گیرد.

بازسازی سینه با استفاده از بافت بدن بیمار به‌تنهایی (فلپ)

یکی از روش‌های بازسازی سینه، بهره‌گیری از بافت‌های طبیعی بدن بیمار است. در این جراحی، برداشت بافت‌های طبیعی عضلات یا چربی از قسمت‌های دیگر بدن مانند پهلو، شکم و باسن انجام می‌شود. مزیت این روش نسبت‌به استفاده از پروتز این است که پستان‌ها پس از جراحی بازسازی، شباهت بیشتری به بافت طبیعی پستان خواهند داشت. با‌این‌حال، استفاده از روش فلپ نیازمند یک دوره بهبودی طولانی‌تر است و ضمن‌اینکه باعث ایجاد اسکار اضافی در قسمت‌های دیگری از بدن غیر از پستان‌ها می‌شود. همچنین، استفاده از این روش برای افراد سیگاری یا مبتلا به دیابت مناسب نیست.

بازسازی سینه به‌وسیله تزریق چربی

این روش مناسبی برای مواقع خاص است و به‌‎دلیل تغییراتی که با تزریق چربی در بافت سینه اتفاق می‌افتد، ضروری است که توسط جراح باتجربه انجام شود تا هنگام پیگیری‌های مربوط به عود، مشکلی پیش نیاید. لازم‌به‌ذکر است که بازسازی نوک سینه و اطراف آن نیز با‌استفاده‌از روش‌های مختلف امکان‌پذیر است.

عوارض پروتز سینه یا عمل بازسازی سینه

هر جراحی‌ای چه به‌دلیل زیبایی یا درمان، عوارض و ریسک‌هایی دارد و جراحی بازسازی سینه نیز از این قاعده مستثنی نیست. البته، در نظر داشته باشید که اغلب عوارض مورد اشاره در زیر به‌صورت نادر اتفاق می‌افتند. برخی از عوارض پروتز سینه عبارتند از:

• خون‌ریزی
• عفونت در محل جراحی
• خستگی
• تشکیل لخته خون یا هماتوم
• ایجاد مشکل به‌دلیل مصرف داروهای بیهوشی
• جمع‌شدن آب در میان بافت و التهاب و ورم ناحیه تحت جراحی
• نکروز یا مرگ سلول‌های بافت پستان، پوست یا چربی
• جابه‌جایی، ترشح یا پارگی ایمپلنت
• تغییر در حساسیت نوک پستان یا از بین رفتن آن
• عدم‌تقارن بین سینه‌ها

یکی از عوارض نادر استفاده از ایمپلنت‌ها در جراحی بازسازی سینه یا ماموپلاستی، سرطانی بسیار نادر به نام لنفوم سلولی آناپلاستیک است که جزو دسته سرطان‌های سینه به‌شمار‌نمی‌رود. این نوع سرطان معمولاً بین ۸ تا ۱۰ سال پس از جای‌گذاری ایمپلنت‌ها رخ‌می‌دهد، به‌‌ویژه اگر سطح ایمپلنت در طول زمان سفت گردیده باشد. انجام آزمایش‌‌های تجویزی توسط پزشک در زمان‌های مقرر خطر ابتلا به این نوع سرطان را کاهش می‌دهد.